Herkes aynı şeyi düşünüyorsa,hiç kimse fazla bir şey düşünmüyor demektir.

Herkes aynı şeyi düşünüyorsa,hiç kimse fazla bir şey düşünmüyor demektir.W.Lippmann

Canlılar arasında düşünen ve düşündüğünü eyleme geçiren ve fikir üretebilen tek canlı türüdür insan..

Dünya’da bu kadar insan varken bir o kadarda fikir sahibi insanın olacağı da mutlaktır.. Ama tüm insanlar gerçekten fikir üretebiliyorlar mı? Buna cevabım kesinlikle hayır olacak.. İnsan, daha dünyaya

yeni gözlerini açarken bulunduğu koşulların ve oluşmuş fikirlerin içine doğacaktır muhtemelen ki öyledir de.. Asıl hayat bundan sonra başlayacak ona bir nitelik yükleyecektir..  Bazı insanlar çevrenin verdiği fikirlerle hayatını yaşayacak ve beklide bu şekilde hayatını da sonlandıracaktır( aslında böyle kişilerin hayatı var mı tartışılır) Bazı insanlarda çevrenin hazır fikrini görme farkında lığına sahip olup hayatı boyunca da hayatı keşfetmek uğruna hep yeni fikir yolculuğuna doğru giderek hayatını fikir zenginliği içersinde geçirecektir.

 Sabit fikre saplanıp kalan insanlar da kendilerini sabitledikleri yetmiyormuş gibi birde diğer insanları da sabitleme derdine düşerler. Hele hele de dogmatik DİN elbisesine sahip olmuş insanlarda işin içine girince hayat feci bir nitelik kazanacaktır.

Bütün bunların dışında bir de insanları niteleyen onu başkalarından ayrı kılan duygulardan söz etmekte yerinde bir gerçek olacak..Ne var ki yine duygulara da şekil verecek olan yine doğduğu çevrenin kalıpları olacak.. Ne yaşayacağını kim olacağını ne tür bir duyguya sahip birisi olduğunu da anlamayacak, ama içinde bağıran duygularının da etkisinde kalacak ve hayatı tamamen etkisiz bir ruhla yaşayacaktır çünkü kendi duygularından habersizdir ne de olsa..

Zerdüşt diyor ki;

-Tutkuların vardı bir zamanlar, onları kötü bulurdun. Fakat sadece değimlerin var şimdi senin tutkularının çoğalttığı.

-En ulaşılmaz amacını o tutkuların önüne sermiştir, gün geldi değimin, sevinci oldu bunlar

-Kardeşim, kendinin kıldığın bir değimin, kimseyle ortak değilsin orda.

-Elbette, değimini adlandırmak onu sevmek istersin, kulaklarını çekip eğlenmek. Dinle! Onun adına halk da ortak; sen de bu değiniminle ahaliden, sürüden biri haline geldin..

Demekteydi Zerdüşt. İnsanın kendini aşması gerektiğini ama bunu aşarken içinde bulunduğu değerleri iyice gözetmeli sonra bunları bir bir seçerek onun yükseleceği konumu belirlemelidir diyordu..

Gerçektende öyleydi.. Çevreden gelen dogmatik fikirlerle bana göre yaşayan insan üstinsan konumuna göre alçaklardaydı. Vahiyle gelen eylem ve oluşlarda sanki bu kategorinin içinde yer alıyordu..Bütün bunlardan kendini arındıran ve yeni bir fikir üretebilen insan kendini aşma yoluna doğru merdivenin basamaklarına doğru çıkarak yükselmeye doğru gitmeliydi.ÜSTİNSAN tanımı bu olmalıydı kanımca..

HERKES AYNI DÜŞÜNÜRSE SIKINTI VAR DEMEKTİR. FARKLI DÜŞÜNCELERİN OLMADIĞI YERDE DÜŞÜNEN YÜKSELEN İNSAN YOKTUR..

ASRIN..